Son kez bloguma yazmamın üzerinden 2.5 ay geçmiş. Bu dönemde çoğu zaman gerçekten fırsat bulamadım ya da çok yorgundum. Çünkü hayatımıza küçük kızımız girdi, tüm hayat, tüm ben değişti, bir daha eskiye dönmemecesine...
Çok güzelmiş anne olmak, anlatılamaz, tarif edilemez, yaşanmadan bilemezmiş. Zormuş, ama bütün zorluklar onun bir gülücüğü, küçük eliyle parmağınıza sarılışı, bir göğsünüzde uyuyuşuyla biter geçermiş...
Artık haberlerde, gazete, televizyonda, sokakta her ağlayan annenin ne hissettiğini taa yüreğimde ilk defa, gerçekten hissedebilir oluyorum. İlk defa gerçekten onların acılarını anlıyor, onlarla ağlıyorum
Hamilelik, o dönemde hissettiklerimde çok güzel, çok ayrıydı, her tekme, her hareket, ama artık daha da farklı.
Ben artık farklı biriyim, eskiden önemli olan bir çok şeyde bir o kadar önemsiz...
Hoşgeldin kızım, hoşgeldin Defne İlayda, bu yazım sana hediyem, bir gün okuyasın diye, buradan hiç silinmesin ve sen oku diye. Seni çok seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder