Yine başka maceralara, yeni şehir, yeni hayata savrulmanın arifesindeyiz. Ondan bir garip içim. Biraz umut dolu, bol heyecanlı, meraklı, bol soru işaretli belki de. Kolay değil alıştığınız bir düzeni bırakmak yeni baştan başlamak. Bazen tanıdık nesneler, insanlar, alışkanlıklar oluyor çevremizde, bazen de herşey sıfırdan...
Bunları düşünürken aklım eskiye de gitti, önce Türkiye, oradaki 35 senelik yaşantım, tüm öğrendiklerim tecrübelerim, akrabalarım, ailem, arkadaşlarım, sevdiklerim, sevmediklerim, herşeyi bırakıp arkamda, çok da tanıdık öğeler olmadan başlamıştım hayatıma Dubai'de 5 - 6 sene evvel. Doğruya doğru, Dubai'de geçen 4 sene çok keyif aldığım, mutlu olduğum, öğrendiğim, deneyimlediğim bir süreç oldu. Bana yeni insanlar, yeni kültürler, mutluluklar, bazen hüzünler, başka bir bakış açısı, farklı bir büyüme getirdi kendi içimde. Ayrılırken bu şehirden, çok iyi bir sebebim vardı, bir an bile tereddüt etmemiştim. Ama bir kapıyı aralık bırakmıştım içimde, sanki tekrar dönecekmişim gibi. Neden bilmiyorum o ümidi besledim çok uzun bir süre. Çok yorucu bir karardı bu, aralık kapı bırakmak arkada, biraz geçmişe dönük yaşamak gibiydi. Hissettim beni duraklattı, ileri bakıp ilerlememde birşeyler eksik kaldı, belirsiz bir umuda bel bağlattı. Yordu bu da. Birkaç ay önce bilmiyorum neden bu kapıyı açık veya aralık bırakmanın artık gereği olmadığını farkettim. Kafamda, kalbimde dedim ki, ordaki arkadaşlarım baki, ama önüme bakmalıyım. Neresi olacağı önemsiz, bir daha belki yine döneriz, ama çok önemli değil. Ben oradaki zamanımı en iyi şekilde geçirdim, ve tamamladım zaten, eksik birşey kalmadı ki. Kapat ve devam et...
Belki bu yüzden Cidde'de geçirdiğim 1 seneyi aşkın süre zor geçti, tek güzel yanı, sevdiğimin yanında, yeni evimde olmak gibi hissettim. Yanlış yaptım, arkamda bıraktığım açık kapılarla parçalara bölünüp, odaklanamadığımı farkedemedim. Olsun hergün yeni bir şey öğreniyoruz ya şu hayatta, bu da bir deneyimdi. Ondan belki Cidde'ye bu ikinci gelişim daha keyifli idi. Bu yazımda da biraz bahsetmiştim. Ama bu sefer daha da kısa sürdü maceramız, bizim için en doğrusu olduğuna inandığımız ve aldığımız kararlar nedeniyle, iyi de olacağına inancımızla.
Şimdi ki durak İstanbul yine, en azından bir süreliğine benim için, çünkü Eylül'de ailemize yeni bir katılan olacak inşallah, onu orada bekleyeceğim :)) Sonrası mı, sürpriz, bakalım neler gösterecek hayat bize...
p.s. : bu yazıyı yazıp bir kenara koyalı bir kaç ay oldu, herşey netleşsin diye beklerken kaldı draftlarda, yayınlamak bu güne kısmetmiş :))
